Storytelling

Persoonlijke verhalen geven informatie omtrent de creatieve professionele ontwikkeling van Ilse. Ze omschrijven waarom zij doet wat zij doet, voor wie ze er is en waar het werk voor staat. Haar unieke visie en drijfveren komen hierin naar voren en tenslotte is haar missie, die als een leidmotief door al haar schilderijen loopt, middels deze verhalen onder woorden gebracht.

De verhalen zijn een optelsom van de dingen die zij doet, maakt, schrijft, weggooit, bedenkt en vertelt.

“Kunst leent zich goed om met andere ogen naar onszelf en ons leven te kijken zodat we bewuster omgaan met de keuzes die we voor de toekomst kunnen maken. Er is zoveel meer mogelijk. Door de dingen anders te belichten kun je je blik zodanig verruimen dat je bewuster in het leven komt te staan.”

Tekenen als rode draad

Tekenen loopt als een rode draad door Ilse’s leven. Hoewel zij na de Kunstacademie jong moeder werd bleef zij elk uur gebruiken om haar tekenvaardigheden verder te ontwikkelen. Dit deed zij gewoon thuis, aan de keukentafel. Om verder te professionaliseren begon ze de opleiding Wetenschappelijk Illustreren en na een pittige studietijd vestigde zij zich als medisch illustrator. Ze had de ‘wind in de zeilen’: haar werkplek verhuisde van de keuken naar een eigen kamer en haar droom leek in vervulling gebracht.

De poëzie ontbrak

Haar bezigheden als freelance wetenschappelijk illustrator maakten haar echter niet gelukkig. Medische specialisten en uitgeverijen vroegen vooral om computertekeningen die haar nauwelijks inspireerden. Ook was er weinig ruimte voor persoonlijk contact met opdrachtgevers. Ondanks het feit dat zij met de opdrachten die zij aannam een inkomen vergaarde en haar professionaliteit verder heeft kunnen ontwikkelen, besefte zij dat het haar aan iets ontbrak. Ze miste de poëzie, de diepgang en emoties, kortom alle aspecten waarvoor ze in eerste instantie voor de kunsten had gekozen. Haar grootste drive is om het mooiste van haarzelf te laten zien, maar haar fijngevoeligheid en behoefte aan esthetiek werden nauwelijks aangesproken.

 Het roer omgooien

Dit besef zorgde ervoor dat zij in de avonduren begon te experimenteren met olieverf en het roer om wilde gooien. Het werd een keerpunt in haar carrière. Enkele jaren later betrok ze een groter atelier dat aan huis gebouwd werd, waar ze haar schildersactiviteiten sindsdien goed kan combineren met haar huiselijk leven.

Esthetiek

Esthetiek werd het kader waardoor Ilse haar werkelijkheid kon laten zien.

Haar dochter Rosaline was Ilse’s eerste model. Zij was 13 jaar toen Ilse vroeg of ze zich door haar wilde laten fotograferen. Ondanks weerstand, omdat zij onzeker was over haar uiterlijk, heeft Ilse haar kunnen overtuigen.

“Ik wilde een schilderij van haar maken en had de foto alleen nodig omdat zij nooit zo lang stil zou willen zitten. Ik vond haar heel mooi.  Toen het schilderij door anderen geprezen werd, voelde zij zich minder onzeker en begon haar natuurlijke schoonheid te zien. Zo werd het een ervaring met een grote waarde voor ons emotionele leven.”

Rosaline is vanaf het eerste doek vaak model geweest en moeder en dochter hebben hun grenzen regelmatig verlegd.

“Vanaf het eerste schilderij werd mij duidelijk dat kunst een andere kracht heeft dan de taal die wij gewend zijn te spreken.”

De kracht van kunst

De onderwerpen van de doeken hebben zich met de tijd ontwikkeld. Liefdevolle portretten kregen gelaagdheid door de onschuld van kinderen te combineren met wreedheid. De thematiek is te vinden in onze maatschappij, denk aan de vernietigende gevolgen van olierampen. Ook andere negatieve aspecten van het leven kwam steeds duidelijker in beeld. Hierdoor kreeg haar kunst een gelaagdheid die zij graag wilde laten zien. Bij het samenbrengen van positief en negatief, oud en nieuw, donker en licht, streeft zij ernaar om schoonheid te brengen waar deze niet wordt verwacht.

“Er is veel verdriet onder de mensen, veel onvermogen, veel haat en ongelijkheid. Bovendien zijn we vaak ontevreden, het leven is immers niet altijd zo mooi als wij verwachten. Door de dingen anders te belichten kun je je blik zodanig verruimen dat je anders in het leven komt te staan.”

 Boven het materiële uitstijgen

Haar gelukkigste momenten ervaart Ilse als ze klanten spreek die geraakt zijn door haar werk. Vaak kunnen ze niet goed uitdrukken wat het precies is, in ieder geval zijn er emoties en beroering in het spel waardoor een schilderij een rol gaat spelen in hun leven. Het werk biedt herkenning in eigen ziel. Het kan troost bieden, geruststelling, hoop of steun. Of het zet aan tot denken. Dit zijn precies de dingen waaraan kunst voor Ilse haar waarde ontleent, de dingen waarvoor zij leeft. Naast informatie over de kunstenaar, de techniek, historische achtergrond en financiële waarde, zijn er individuele emoties waardoor een werk ver boven het materiële kan uitstijgen.

“Het schilderen is een keuze die mij tot op de dag van vandaag heel gelukkig maakt. Ik werk er graag aan mijn bewustzijn te verruimen zodat ik met een tevreden gevoel, via mijn werk, aan het meest waardevolle in het leven herinnerd word.”